مرجـــع رشــــتــــه کـــــامــــــپـــیـــــوتـــر

بیــــــوگـــــرافــی :
"روان سباستین آتكینسون" معروف به "مستربین" كمدین معروفی كه سال‌هاست خنده را بر لبان مردم دنیا می‌نشاند، در 6 ژانویه 1955 در "نیوكاسل" انگلیس در منطقه "تینه" متولد شد. پدرش "اریك آتكینسون" و مادرش "الا می"‌ نام داشت. او دو برادر بزرگ‌تر به نام‌های "روبرت" و "رودنی" دارد. پدرش یك مزرعه‌دار ساده بود. "روان" بعد از اتمام تحصیلات ابتدایی و دبیرستان در دانشگاه "نیوكاسل" در رشته مهندسی برق مشغول به تحصیل شد. مدتی بعد دانشگاهش را به "آكسفورد" منتقل كرد و تحصیلاتش را در همان رشته در دانشگاه آكسفورد به پایان رساند.

او از نوجوانی به بازی در نقش‌های كمدی علاقه فراوانی داشت. او در این زمینه از استعداد خاصی برخوردار بود. "روان" در دانشگاه آكسفورد با فیلمنامه‌نویس طنز معروف "ریچارد كورتس" آشنا شد و فعالیت‌هایش را در زمینه بازیگری كمدی زیرنظر این فیلمنامه‌نویس آغاز كرد. او در چند نمایش كوتاه طنز كه در سالن آمفی تئاتر دانشگاه اجرا شد ایفای نقش كرد و بسیار مورد توجه تماشاچیان قرار گرفت. "روان" كار حرفه‌ای خود را در این زمینه در سن 23 سالگی و در سال 1978 با ایفای نقش در یك نمایش كمدی با نام Oclock News شروع كرد.
این نمایش یك تقلید خبر طنزآمیز بود كه از شبكه BBC انگلیس پخش می‌شد. این نمایش كمدی كه پخش آن مدت چهار سال ادامه داشت موفقیت چشمگیری به دست آورد و در این مدت چهار سال "روان" جوایز ملی و بین‌المللی فراوانی را از اتحادیه‌های مختلف از آن خود كرد. "روان" كه با بازی در این سریال محبوبیت خاصی در انگلیس پیدا كرده بود در سال 1980 به این ترتیب عنوان بازیگر سال BBC را از آن خود كرد و مورد تقدیر قرار گرفت. "روان" در سال 1981 در یك نمایش تك نفره طنز در تئاتر "وست اندلندن" بازی كرد و بعد از اتمام یك فصل كامل بازی جایزه بازیگر كمدی سال اتحادیه تئاتر "وست اندلندن" را از آن خود كرد. او جوان‌ترین فردی بود كه تا آن زمان تئاتر تك نفره طنز بازی كرده بود. دومین نمایش تك نفره او در سال 1988 نه فقط در لندن بلكه در نیویورك، استرالیا، نیوزلند و خاورمیانه بسیار موفقیت‌آمیز بود و مورد استقبال قرار گرفت. او در سال 1983 با همكاری فیلمنامه‌نویس "ریچارد كورتیس" نمایش طنزBlack Adder (افعی سیاه) را برای BBC ساخت كه این سریال نیز برنده جوایز فراوانی در سطح بین‌المللی شد و "روان" به واسطه بازی در نقش اول این سری نمایش‌ها برای دومین بار عنوان بهترین بازیگر سال BBC را از آن خود كرد. این سریال در چهار دوره متوالی پخش شد.

معروف‌ترین كار تلویزیونی بزرگ او در سال 1989 ساخته شد. این سریال كمدی صامت، مجموعه نمایش‌های "مستربین" بود كه برای شبكه‌های ITV و HBO توسط شركت "تایگر اسپكت" ساخته شد. در این مجموعه نمایش‌های طنز، "روان" نقش یك شهروند انگلیسی دست و پا چلفتی را بازی می‌كرد كه بدون كلام و بیشتر با شكلك‌های صورت و حركات خنده‌دار، خنده را بر لبان تماشاگران می‌نشاند. این سریال برنده جوایز بین‌المللی فراوانی از جمله "رز طلایی مونترایكس" شد و در سال 1995 نیز عنوان بهترین نمایش كمدی را از آن خود كرد.

این سریال از شروع ساختش بسیار مورد توجه كشورهای مختلف دنیا قرار گرفت و در بیش از دویست كشور مهم دنیا فروخته شد و از آن به بعد "روان" به عنوان "مستربین" در سطح بین‌الملل معروف شد. این مجموعه نمایش‌ها از لحاظ اقتصادی برای تلویزیون انگلیس پرفروش‌ترین سریال دهه نود به شمار می‌رفت. این مجموعه از سال 1989 تا 1995 در تلویزیون بریتانیا ساخته و پخش می‌شد. در سال 1997"روان" یك فیلم سینمایی را نیز با این نقش بازی كرد كه "بین، نمایش واقعه ناگوار" نام داشت و در سطح جهان موفقیت‌های فراوانی را از آن خود كرد.

یـــك نــویسنــده : "روان سباستین آتكینسون" نه تنها یك بازیگر توانا بلكه یك نویسنده، تهیه‌كننده و دوبلور معروف فیلم‌های كمدی در اروپا به شمار می‌رود وی می‌گوید : یك فیلم كمدی خوب علاوه بر بازی خوب یك كمدین نیاز به یك موسیقی زیبا، یك كارگردانی خوب و یك فیلمنامه زیبا دارد. او در مورد مجموعه "مستربین" می‌گوید : من هرگز دوست ندارم از مستربین كه با آن در سطح دنیا شناخته شده‌ام جدا شوم. من از بازی در این نقش لذت فراوانی می‌برم."روان" علاوه بر این مجموعه‌های تلویزیونی، فیلم‌های سینمایی بسیار موفقی را هم در كارنامه هنری خود دارد. "روان" در سال 2006 ساخت دومین مجموعه مستربین را آغاز كرده است كه در 29 مارس 2007 به سینماها آمد. این مجموعه تعطیلات مستربین نام دارد.

مصاحبه ای كوتاه و خواندنی روزنامه تایمز با مستربین :
 

"روان سباستین اتكینسون" معروف به "مستربین"، كمدین معروف سینمایی انگلستان و جهان، در میان تمام كشورها از جایگاه ویژه ای برخوردار است. او در پاسخ به ۱۰ سؤال تایم در خصوص زندگی هنری اش و حواشی آن مصاحبه ای انجام داده كه در ذیل ارائه می شود :

● آیا همچنان كه در سن ۳۰ سالگی در اولین كار كمدی خود موفق ظاهر شدی اكنون در ۵۰ سالگی بی هیچ تفاوتی همان گونه ظاهر می شوی؟ راز ماندگاری كمدی شما با وجود اختلاف ۲۰ سال در چیست؟ آیا شخصیتهای هنری بر اساس آنچه كه خودت هستی انتخاب می شوند یا اینكه ابتدا نقش را انتخاب بعد تو خودت را با آن هماهنگی می كنی؟ زیرا تو بازیگری هستی كه زمان و سن و سال بردار نیستی!
حقیقتش نقشهایم بازتابی از شخصیت درونی من هستند. مستربین در واقع نهاد طبیعی احساسات و ابراز تمنیات من است. به ویژه وقتی كه به من گفته می شود كه باید كاملاً تا بی نهایت چهره مسخره به خود بگیری، این حس درونی مرا بیشتر به سمت این نقش می كشد. اما این مسأله بیشتر در فضای باز به من دست می دهد تا در دكور درون استودیو.

● چرا كارهای تو بیشتر عامیانه و عوام پسند و در عین حال برخواسته از فرهنگ عامه طبقات جامعه است؟
زیرا از سطح تفكر واقعی یك كودك بزرگسال شروع می شود تا مرحله بزرگترین انسانهای خردسال ادامه می یابد. زیرا ما انسانها بسیار دوست داریم كه در سنین بالا به دوران كودكی خود سر بزنیم و از آن لذت ببریم. درست مانند كودكی كه مانند بزرگسالان آرزوی بزرگ شدن را دارد و او نیز با دیدن كارهای من احساس بزرگ شدن می كند و از كارهای من لذت می برد. لذا مستربین در واقع و به طور ذاتی كودكی محبوس شده در كالبد یك مرد بزرگسال است. مثلاً یك پسر ۱۰ ساله از یك فرهنگ متفاوت با دیدن فیلمهای من همان احساسی را دارد كه یك مرد ۳۰ تا ۵۰ ساله دارد.

● ما مستربین را بیشتر در نقشهای سینمایی اش با نام تدی بی یر دوست داریم تا نمایشها و شوهای تلویزیونی. زیرا در آنها، مستربین با محیط مأنوس و الفت گرفته همراه می شود كه با دوستدارانش بهتر رابطه برقرار می كند. آیا تو غیر از این فكر می كنی؟ آیا بیشتر نقشهای ناطق را ترجیح می دهی یا نقشهای صامت را؟
مستربین زمانی بیشترین تأثیر را دارد كه هرگز از عبارات و كلمات استفاده نكند. اما من در خانه هر دو را با هم دارم. به طوری كه نقشهای صامت بسیاری را اجرا كرده ام كه اما معروفترین آنها "كلاهبردار ناشی" می باشد.

● آیا تاكنون به نقشهای جدی خود نزدیك شده ای؟
راستش نقشها می آیند و می روند، اما همه اینها بستگی به یك موضوع و مسأله دارد. من زمانی آن نقشها را ایفا می كنم كه هرگز مشكل عصبی نداشته باشم و نیز زمانی كه من نقشی را غیر از آنچه كه خودم هستم ایفا كنم می توانم به جدی بودن آن امیدوار باشم، تا بر اساس آن حواشی من ناپدید شوند. اینجاست كه اوج تمام آمال و آرزوهای من شكل می گیرند.

● در اكثر اوقات با چارلی چاپلین مقایسه می شوی. آیا او توانسته است بر كارهایت تأثیر بگذارد؟
من دوران رشد خودم را با تماشای فیلمهای چارلی چاپلین پشت سر گذاشتم قطعاً تأثیر پذیری هایی داشته ام اما نه زیاد. حتی تحت تأثیر باستركیتون قرار نگرفتم. زیرا مردم مرا جانشین و پیرو راه باستركیتون می دانند. حال آن كه هرگز فیلمهای او را ندیدم. من بیشتر خود را یك كمدی بصری می دانم تا یك كمدی فیزیكی. حال آن كه چاپلین بدون شك یك بازیگر و اكروبات و سیرك باز معروف بود. اما من نیستم.

● شنیده ایم كه دوستدار جمع آوری كلكسیون ماشینهای اسقاطی خارجی هستی. آیا این كار را واقعاً دوست داری؟
من از مسابقات اتومبیلرانی یا ماشینهای دهه ۵۰ و ۶۰ بسیار لذت می برم. بذر این علاقه در سن ۱۲ سالگی در وجود من جوانه زد تا در آن زمان از ماشین مادرم كه مدل موریس ماینور بود یواشكی استفاده كنم. من در آن موقع شروع به چرخیدن با ماشین در اطراف مزرعه پدرم كردم. اما همچنان امروز بهترین ماشین دلخواهم، همان مك لرن اف ۱ می باشد كه ۱۰ سال گذشته آن را داشته ام.

● با آن كه مهندسی خود را از آكسفورد گرفتی، چطور شد كه سر از سینمای كمدی درآوردی؟
بر اساس علاقه ذاتی خودم، آكسفورد در واقع راهی برای رسیدن به بازیگری بود. زیرا می خواستم كه زندگی دانشجویی خود را تا آن جا كه امكان داشت در این امیدواری سپری كنم كه می توانم تواناییهای ذاتی هنری خود را كشف و به عنوان یك شخصیت ذاتی هنری در خودم متبلور گردانم. سرانجام آن سرگرمیها برایم تبدیل به یك شغل و منبع درآمد شد. فكر می كنم مهندسی كار بزرگی است و من یكبار دیگر به آن باز خواهم گشت، اما می دانستم كه مدتها پیش در رساله پایان نامه دانشجویی ام نوشته بودم كه هرگز از آن به عنوان یك شغل و منبع درآمد استفاده نمی كنم.

با تشکر از هادی عزیز جهت ارسال این مطلب جالب